پیشقدم این نویسندگان «جان لیلی» شاعر معروف است که هشت نمایش (که شکسپیر نسبت به آنها برای انتخاب موضوع دین بزرگی دارد) برشته تحریر کشیده است. این داستانها از افسانه و اساطیر یونانی و رومی اقتباس شده و همه به نثر و سبک مصنوع شخصی وی نگاشته آمده است. از میان این داستانها دو درام موسوم به «ان‌دیمیون»[۱] و «کامپاپسه»[۲] که محتوی مضامین و عبارات و نکات ادبی دلکش بسیار می‌باشند، معروف است.
نویسندهٔ دیگر «جورج پیل»[۳] است که درام موسوم به «داود و بت سابه»[۴] را نگاشته و آنرا با اشعار بسیار شیرین و روان مزین ساخت. دیگر از این دسته نویسندگان «تامس کید»[۵] است که «تراژدی اسپانیا»[۶] را که سرتاسر نمایش خونریزی و شکنجه است بنگاشت. نگارش درام دیگری را نیز که «هملت»[۷] نام دارد و بعدها شکسپیر موضوع درام خویش را از آن اقتباس نمود بوی نسبت میدهند. «تامس لاج»[۸] نیز نویسنده دیگری است که درام موسوم به «بلایای جنگ داخلی» را برشته تحریر در آورده و بهمکاری «رابرت گرین»[۹] شاعر چندین درام دیگر نوشته است. رابرت گرین یکی از شعرای بسیار باذوق است و از درام نویسان نامدار محسوب میشود، ولی نظر باینکه در آشامیدن مسکرات افراط داشت از هنر و استعداد خویش بهره کافی برنگرفت و قسمت عمده اوقات خویش را در شرابخانه‌ها گذرانده بنگاشتن آثار متوسط و کم عمق می‌پرداخت.
