بزرگترین «خداوندان ذوق دانشگاه» «کریستفر مارلو»[۱] فرزند کفاشی بنام «جان مارلو» بود که در سال ۱۵۶۴ یعنی در همان سال که شکسپیر تولد گشت بدنیا آمده و جوانترین هفت نویسندهٔ دانشگاه است که درام معروف به «داستان دکتر فاستوس» او در این کتاب ترجمه شده است.
پیشرفت و تکاملی که در فن درام در انگلستان پدید آمد طبعاً در مقام و منزلت بازیگران و نویسندگان نمایشنامه‌ها نیز تأثیر بسیار داشت. در اوایل کار بازیگران اینترلود افراد کسب و حرفه‌ای بشمار می‌آمدند که مردم با چشم حقارت بدان نگریسته از معاشرت و مجالست با آنان خودداری می‌کردند. شغل ریاست عملهٔ طرب دربار نیز برای این بوجود آمده بود که این بازیگران را اداره کرده نگذارد از زی خویش خارج شوند و حدود ادب را از دست بدهند و باعث کدورت خاطر محتشمان درباری گردند. تا نیمهٔ سلطنت ملکه الیزابت عمال طرب از هر دسته‌ای که بودند و در هر هنری که داشتند جزو طبقات آراسته محسوب نگشته و بپستی و فرومایگی متهم بودند. وضع بازیگران کاسب نیز که بمدد شغل خویش نان خورده و مردم عادی را سرگرم میداشتند از مطربان درباری بهتر نبود، زیرا بموجب قوانین موضوعه جز با داشتن پروانهٔ بازیگری بمهر دو نفر از قضات، بازیگران جزو ولگردان و بیکاران بشمار آمده و ممکن بود زندانی شوند. این بازیگران دوره‌گرد کارشان این بود که از محلی بمحل دیگر رفته با حقه‌بازی و مسخرگی تماشاگران عامی را مشغول
کنند. غالباً در پایان نمایش میان تماشاگران کار بمنازعه و زد و خورد
- ↑ Christopher Marlowe
