نخست درام «تیمور لنگ» است که داستان کشورگشائی وی و حرص و آزی که برای تحصیل قدرت و عظمت داشت و به تباهی وی منتهی گشت، بیان میکند. دوم داستان «یهودی مالت» است که طمع بی‌اندازه بشر را در تحصیل مال و مکنت مجسم ساخته و عاقبت شوم ثروت پرستی را مجسم می‌نماید. سوم داستان فاستوس است که شهرت مفرط بشر را به تحصیل دانش نشان داده و پایان کار آن کسانی را که در آستانه علم، وجدان و عواطف و ایمان خویش را قربانی میکنند مجسم میسازد. موضوع هر یک از این سه داستان شهرت و حرص بی‌اندارهٔ بشر است و در همه حال عاقبت کار مردم حریص را یکسان جلوه میدهد بدین کیفیت که در آغاز کار پیروزی آزمندانی را که برای بدست آوردن آرزوی خویش از همه چیز میگذرند نصیب میشود اما همین پیروزی خود موجب سرنگونی آنهاست و دیری نمیگذرد که شومی و تبه‌روزگاری آنان را نصیب گشته و مرگی ناگوار برای خویش تهیه میکنند.
هر چند از نظر نقشه‌ریزی، باید درام «ادوارد دوم» را شاهکار مارلو دانست اما هیچ یک از آثار وی از لحاظ اهمیت موضوع بپایه درام فاستوس نمیرسد و این همان شاهکاری است که گوته آنرا بعنوان سرمشق بسیار عالی درام فاوست خود، که بزرگترین درام فلسفی عصر حاضر است، گرفت. این تراژدی بسیار پرمعنی نه تنها آمال و آرزوهای نویسنده را آشکار میکند بلکه میتوان آنرا آئینه افکار و آرمانهای قرن شانزدهم دانست، زیرا آن غرور و کبری که
میلتون در شیطان و مارلو در فاستوس بوجود آورده‌اند نماینده آن
