این برگ نمونه‌خوانی نشده است.
| از برای آب چون خصمش شدند | نان کور و آب کور ایشان بدند | |||||
| ناقة الله آب خورد از جوی و میغ | آب حق را داشتند از حق دریغ | |||||
| ناقه‌ی صالح چو جسم صالحان | شد کمینی در هلاک طالحان | |||||
| تا بر آن امت ز حکم مرگ و درد | ناقةالله و سقیاها چه کرد | |||||
| شحنه‌ی قهر خدا زیشان بجست | خونبهای اشتری شهری درست | |||||
| روح همچون صالح و تن ناقه است | روح اندر وصل و تن در فاقه است | |||||
| روح صالح قابل آفات نیست | زخم بر ناقه بود بر ذات نیست | |||||
| روح صالح قابل آزار نیست | نور یزدان سغبه‌ی کفار نیست | |||||
| حق از آن پیوست با جسمی نهان | تاش آزارند و بینند امتحان | |||||
| بی‌خبر کزار این آزار اوست | آب این خم متصل با آب جوست | |||||
| زان تعلق کرد با جسمی اله | تا که گردد جمله عالم را پناه | |||||
| ناقه‌ی جسم ولی را بنده باش | تا شوی با روح صالح خواجه‌تاش | |||||
| گفت صالح چونک کردید این حسد | بعد سه روز از خدا نقمت رسد | |||||
| بعد سه روز دگر از جانستان | آفتی آید که دارد سه نشان | |||||
| رنگ روی جمله‌تان گردد دگر | رنگ رنگ مختلف اندر نظر | |||||
| روز اول رویتان چون زعفران | در دوم رو سرخ همچون ارغوان | |||||
| در سوم گردد همه روها سیاه | بعد از آن اندر رسد قهر اله | |||||
| گر نشان خواهید از من زین وعید | کره‌ی ناقه به سوی که دوید | |||||
| گر توانیدش گرفتن چاره هست | ورنه خود مرغ امید از دام جست | |||||
| کس نتانست اندر آن کره رسید | رفت در کهسارها شد ناپدید | |||||
| گفت دیدیت آن قضا معلن شدست | صورت اومید را گردن زدست | |||||
