اینست آنچه به پیر و جوان و همچنین ابناء وطن و بیگانگان میگویم و ابناء وطن را چون بمن نزدیکترند بویژه مخاطب میسازم چه این تکلیفی است که خدا مرا بآن مأمور فرموده و یقین دارم که بشهر شما مانند این عبادت دائم خداوند که من بجا میآورم سودی نرسیده و همّ من یکسره بر آنست که بهمهٔ شما از پیر و برنا مسلم سازم که اهتمام در امر بدن و مال و جاه باندازهٔ تهذیب نفس واجب نیست و همواره بشما میگویم که فضیلت از ثروت حاصل نمیشود بلکه ثروت از فضیلت بدست می‌آید و تمام نعمتهای خصوصی و عمومی از این راه دست میدهد پس اگر بگفتن این سخنان من جوانان را فاسد میکنم گناه من همین تعلیمات است چه اگر کسی ادعا کند که چیز دیگر میگویم یا خود باشتباه است یا شما را باشتباه می‌اندازد. پس خواه مسول انوطوس را اجابت کنید خواه نکنید و مرا آزاد نمائید یا ننمائید هرگز روش خود را تغییر نخواهم داد اگر چه هزاربار بمعرض هلاک درآیم.
ای آتنیان، همهمه مکنید و درخواستی که در آغاز از شما کردم که سخن مرا بشنوید بپذیرید که از آن برخواهید خورد چه مطالب دیگر نیز دارم که خوش‌آیند شما نیست اما بردباری کنید و یقین بدانید با وصفی که برای شما کردم اگر مرا بکشید زیان آن برای شما بیش از من خواهد بود و انوطوس و ملیطوس نمیتوانند بمن زیان برسانند زیرا که بدان نسبت به نیکان درمانده‌اند ممکن است مرا محکوم بقتل یا تبعید با ضبط اموال یا محرومیت از حقوق ملی سازند و این جمله در نظر ملیطوس و یارانش مصائب عظیم است اما من این گمان ندارم و معتقدم بر اینکه بالاترین شقاوتها کاری است که الآن انوطوس میکند یعنی در کشتن بیگناه میکوشد.
پس ای آتنیان اکنون برخلاف آنچه نمودار است من از خود دفاع نمیکنم بلکه در حفظ شما میکوشم چه اگر مرا محکوم سازید نسبت
