برگه:HekmatSoqratAflaton.pdf/۱۷۸

این برگ هم‌سنجی شده‌است.
–۱۷۴–

صرف کنم آیا جز اینکه مرا در پروطانه[۱] نگاهداری نمائید چیزی درخور من هست؟ گمانم شایستگی چنین مردی بیش از کسانی باشد که در بازیهای المپیک[۲] در اسب‌دوانی و ارابه‌رانی بر دیگران پیشی گرفته‌اند زیرا که آنان از هنرنمائی خود خشنودی ظاهری بشما میدهند و من سعادت حقیقی میبخشم و آنان نیازمند باین دستگیری نیستند و من نیازمندم پس اگر بخواهم مطابق عدل و انصاف پاداشی درخور خود تعیین کنم باید بخواهم که مرا در پروطانه نگاهداری نمائید. ای آتنیان شاید گمان برید این سخن من از روی همان سرگرانی است که چند دقیقه پیش مرا از تضرع و زاری باز داشت اما چنین نیست و علت آنست که مطمئن هستم که هرگز عمداً بکسی آزار نکرده‌ام و امروز چون وقت کم بود نتوانستم این امر را بر شما ثابت کنم اگر قانون مقرر نبود بر اینکه محاکمه در یکروز انجام یابد[۳] و چندین جلسه دوام مییافت چنانکه در جاهای دیگر رسم است یقین دارم که بر شما مدلل میساختم اما در چنین زمان اندک چنان بهتان بزرگ را چگونه از خود دور توانم نمود؟ و چون مطمئنم که بکسی آزاری نرسانیده‌ام چگونه بخود آزار نموده خویش را شایستهٔ مجازات بدانم و تعیین کیفر کنم؟ اگر برای دور ساختن از چیزی است که ملیطوس دربارهٔ من میخواهد براستی نمیدانم مرگ خیر است یا شر، در این صورت چرا از یک مصیبت احتمالی گریخته


  1. پروطانه عمارتی دولتی بود که اعضاء سنا را برای اینکه به آسودگی بکارها برسند در آنجا منزل میدادند و از خزانهٔ دولتی کفالت مینمودند.
  2. بازی‌های المپیک جشنهائی بود که هر چهار سال یکبار برپا میکردند و هنرمندان هر قسم هنرنمائی خود را مینمودند و آنها که امتیاز مییافتند دولت در پروطانه متکفل ایشان میشد و نیز هرکس خدمات مهم میکرد باین افتخار میرسید.
  3. قانون مقرر بود بر اینکه این قسم محاکمات در یک روز باید به پایان برسد و انجام یابد.