این برگ هم‌سنجی شده‌است.
— ۷۶ —
| گوشت حدیث میشنود هوش بی‌خبر | در حلقهٔ بصورت و چون حلقه بر دری | |||||
| دعوی مکن که برترم از دیگران بعلم | چون کبر کردی از همه دونان فروتری | |||||
| از من بگوی عالم تفسیرگوی را | گر در عمل نکوشی نادان مفسری[۱] | |||||
| بار[۲] درخت علم ندانم مگر عمل | با علم اگر عمل نکنی شاخ بی‌بری | |||||
| علم آدمیتست و جوانمردی و ادب | ور نی ددی بصورت انسان مصوری | |||||
| از صد یکی بجای نیاورده شرطِ علم | وز حب جاه در طلب علم دیگری | |||||
| هر علم را که کار نبندی چه فایده | چشم از برای آن بود آخر که بنگری | |||||
| امروزه غرّهٔ بفصاحت که در حدیث | هر نکته را هزار دلایل بیاوری | |||||
| فردا فصیح باشی در موقف حساب | گر علتی بگویی و عذری بگستری[۳] | |||||
| ور صد هزار عذر بخواهی[۴] گناه را | مر شوی کرده را نبود زیب دختری | |||||
| مردان بسعی و رنج بجائی رسیده‌اند | تو بی‌هنر کجا رسی از نفس‌پروری | |||||
| ترک هواست کشتی دریای معرفت | عارف بذات شو نه بدلق قلندری | |||||
| در کم ز خویشتن بحقارت نگه مکن | گر بهتری[۵] بمال بگوهر برابری | |||||
| ور بی‌هنر بمال کنی کبر[۶] بر حکیم | کون خرت شمارد اگر گاو عنبری | |||||
| فرمان‌بر خدای و نگهبان خلق باش | این هر دو قرن اگر بگرفتی سکندری | |||||
| عمری که میرود بهمه حال جهد کن | تا در رضای خالق بیچون بسر بری | |||||
| مرگ آنک اژدهای دمانست پیچ پیچ | لیکن ترا چه غم که بخواب خوش اندری | |||||
| فارغ نشستهٔ بفراخای کام دل | باری ز تنگنای لحد یاد ناوری | |||||
| باری گرت بگور عزیزان گذر بود | از سر بنه غرور کیائی[۷] و سروری | |||||
