برگه:KoliyatSaadiForoughi.pdf/۱۲۳۹

این برگ نمونه‌خوانی شده ولی هنوز هم‌سنجی نشده‌است.
— ۱۸۹ —

  روان دردمندم را ببندیش اگر دستت دهد تدبیر و رائی  
  وگر دانی که چشمم را بسازد بساز از بهر چشمم توتیائی  
  ندیدم در جهان چون خاک شیراز وزین ناسازتر آب و هوائی  
  گرم پای سفر بودی و رفتار تحول کردمی زینجا بجائی  
  حکایت برگرفت آن پیر فرتوت ز جور دور گیتی ماجرائی  
  طبیب محترم درماند عاجز ز دستش تا بگردن در بلائی  
  بگفتا صبر کن بر درد پیری که جز مرگش نمی‌بینم دوائی  

* * *

  ضمیر مصلحت اندیش هر چه پیش آید بتجربت بزند بر مِحک دانائی  
  اگر چه رای تو در کارها بلند بود بود بلندتر از رای هر کسی رائی  

* * *

  مرا گر صاحب دیوان اعلی چرا گوید بخدمت می‌نیائی  
  چو میدانم قصور پایهٔ خویش خلاف عقل باشد خودنمائی  
  بای فضیلة أسعی الیکم و کل الصید فی جوف الفراء  

* * *

  بشنو از من سخنی حق پدر فرزندی گر برای من و اندیشهٔ من خرسندی  
  چیست دانی سر دینداری و دانشمندی آن روا دار که گر بر تو رود بپسندی  

* * *

  رحم الله معشر الماضین که بمردی قدم سپردندی  
  راحت جان بندگان خدای راحت جان خود شمردندی  
  کاش آنان چو زنده می‌نشوند باری این ناکسان بمردندی