این برگ نمونه‌خوانی شده ولی هنوز هم‌سنجی نشده‌است.
— ۱۹۸ —
| آن گل که هنوز نو بدست آمده بود | نشکفته تمام باد قهرش بربود | |||||
| بیچاره بسی امید در خاطر داشت | امید دراز و عمر کوتاه چسود؟[۱] | |||||
| افسوس بر آن دل که سماعش نربود[۲] | سنگست و حدیث عشق با سنگ چسود؟ | |||||
| بیگانه ز عشق را[۳] حرامست سماع | زیرا که نیاید بجز[۴] از سوخته دود | |||||
| با گل بمثل چو خار میباید بود | با دشمن دوست‌وار[۵] میباید بود | |||||
| خواهی که سخن ز پرده بیرون نرود | در پردهٔ روزگار میباید بود | |||||
| جائی که درخت عیش پربار بود | دُر در نظر و گهر در انبار بود[۶] | |||||
| آنجا همه کس یار وفادار بود | یار آن یار است که در بلا یار بود[۷] | |||||
| داد طرب از عمر بده تا برود | تا ماه برآید و ثریا برود | |||||
| ور خواب گران شود بخسبیم بصبح | چندانکه نماز خاشت[۸] از ما برود | |||||
| دریاب کزین جهان گذر خواهد بود | وین حال بصورتی دگر خواهد بود | |||||
| گر خود همه خلق زیردستان تواند | دست ملک‌الموت زبر خواهد بود | |||||
| گر تیر جفای دشمنان میآید | دلتنگ مشو که دوست می‌فرماید | |||||
| بر یار ذلیل هر ملامت کاید | چون یار عزیز می‌پسندد شاید | |||||
| هرکس بنصیب خویش خواهند رسید | هرگز ندهند جای پاکان بپلید | |||||
