برگه:KoliyatSaadiForoughi.pdf/۱۲۶۴

این برگ نمونه‌خوانی شده ولی هنوز هم‌سنجی نشده‌است.
— ۲۱۴ —


  ایخداوندان طاق و طمطراق صحبت دنیا نمیارزد فراق  
  اندک اندک خان و مان آراستن پس بیکبار از سرش برخاستن  

  بیکسال در جادوئی ارمنی میان دو شخص افکند دشمنی  
  سخن چین بدبخت در یکنفس خلاف افکند در میان دو کس  

تصحیح

۱– قطعهٔ ص ۱۵۶ چنین است:

  کسی گفت عزت بمال اندر است که دنیا و دین را درم یاورست  

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

  خداوند را جاه باید نه مال و گر مال خواهی بجاه اندرست  
  اگر راست خواهی ز سعدی شنو قناعت ازین هر دو نیکوتر است  

۲– قطعهٔ ص ۱۵۹ چنین است:

  در حدود ری یکی دیوانه بود سال و مه کردی بکوه و دشت گشت  

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

  گفت ای آنان که تان آماده بود گاه قرب و بعد این زرینه طشت  
  توزی و کتان بگرما پنج و شش قند زوقاقم بسرما هفت و هشت  
  گر شما را با نوائی بد چه شد؟ ور که ما را بینوائی بُد چه گشت؟  

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .