برگه:KoliyatSaadiForoughi.pdf/۱۲۶۸

— ۲۱۸ —

---

---

	ناامید از در رحمت بکجا شاید رفت			یارب از هرچه خطا رفت هزار استغفار

---

	سفله را قوت مده چندانکه مستولی شود			گرگ را چندانکه دندان تیزتر خونریزتر

---

	نهاد بد نپسندد خدای نیکوکار			امیر خفته و مردم ز ظلم او بیدار

---

	بزرگی نماند بر آن پایدار			که مردم بچشمش نمایند خوار

---

	چه داند خوابناک مست مخمور			که شب را چون بروز آورد رنجور

---

	دو عاشق را بهم بهتر بود روز			دو هیزم را بهم خوشتر بود سوز

---

	بشکر آنکه تو در خانهٔ و اهلت پیش			نظر دریغ مدار از مسافر درویش

---

	جائی نرسد کس بتوانائی خویش			الا تو چراغ رحمتش داری پیش

---

	زنده‌دل از مرده نصیحت نیوش			مرده‌دل از زنده نگیرد بگوش

---

	یار بیگانه نگیرد هرکه دارد یار خویش			ایکه دستی چرب داری پیشتر دیوار خویش

---

	کوته نظرانرا نبود جز غم خویش			صاحبنظرانرا غم بیگانه و خویش

---

	بکین دشمنان باطل میندیش			که این حیفست ظاهر بر تن[۱] خویش

---

	گر خود همه عالم بگشائی تو بتیغ			چه سود که باز میگذاری بدریغ؟

---

1. بر جان و تن.