این برگ هم‌سنجی شده‌است.
باب اوّل
— ۲۶ —
حکایت
درویشی مستجاب‌الدّعوه در بغداد پدید آمد حجاج یوسف را خبر کردند بخواندش و گفت دعای خیری بر من بکن گفت خدایا جانش بستان گفت از بهر خدای این چه دعاست گفت این دعای خیرست ترا و جمله مسلمانان را
| ای زبر دستِ زیر دست آزار | گرم تا کی بماند این بازار | |||||
| بچه کار آیدت جهانداری | مردنت به که[۱] مردم آزاری | |||||
حکایت
یکی از ملوک بی‌انصاف پارسائی را پرسید از عبادتها کدام فاضل ترست گفت ترا خواب نیم روز تا در آن یک نفس خلق را نیازاری
| ظالمی را خفته دیدم نیم روز | گفتم این فتنه است خوابش برده به | |||||
| وآنکه خوابش بهتر از بیداری است | آن چنان بد زندگانی مرده به | |||||
حکایت
یکی از ملوک را شنیدم که شبی در عشرت روز کرده بود و در پایان مستی همی گفت[۲]
| ما را بجهان خوشتر ازین یک دم نیست | ||||||
| کز نیک و بد[۳] اندیشه و از کس غم نیست | ||||||
