برگه:KoliyatSaadiForoughi.pdf/۱۹۵

در اخلاق درویشان

— ۸۱ —

---

	گفتم میان عالم و عابد چه فرق بود			تا اختیار کردی از آن این فریق را
	گفت آن گلیم خویش بدر میبرد ز موج			وین جهد[۱] میکند که بگیرد غریق را

حکایت

یکی بر سر راهی مست خفته بود و زمام اختیار از دست رفته عابدی بروی گذر کرد و در آن حالت مستقبح او نظر کرد جوان^[۲] از خواب مستی سر^[۳] برآورد و گفت اذا مَرّوا بِاللغو مَرّوا کراما

	اذا رأیت اثیماً کن ساترا و حلیماً			یا من تُقبح اَمری لِم لا تمر کریما[۴]

	متاب ای پارسا روی از گنهکار			ببخشایندگی در وی نظر کن
	اگر من ناجوانمردم بکردار			تو بر من چون جوانمردان گذر کن

حکایت

طایفه رندان بخلاف^[۵] درویشی بدر آمدند و سخنان ناسزا گفتند و بزدند و برنجانیدند شکایت از بیطاقتی پیش پیر طریقت برد که چنین حالی^[۶] رفت گفت ای فرزند خرقه درویشان جامه رضاست هر که درین کسوت تحمل بی مرادی نکند مدّعیست و خرقه برو حرام

	دریای فراوان نشود تیره بسنگ			عارف که برنجد تنگ آبست هنوز

---

1. سعی.
2. نظر جوان.
3. جوان سر.
4. این بیت در بعضی نسخ نیست.
5. بانکار.
6. حالتی.