این برگ هم‌سنجی شده‌است.
— ۲۷ —
نذر و خیرات کند، آنگه لشکریانرا و خویشان را نوازش کند و بوعدهٔ خیر اومیدوار گرداند، آنگه بتدبیر و مشاورت دوستان خردمند یکدل در دفع مضرت آن حادثه سعی نماید.[۱] پس چون بمراد دل میسر شود شکر و فضل خداوند تعالی بگوید و از کفایت و قدرت خویش نبیند، آنگاه بنذر های کرده وفا کند و شکرانه بدهد تا نوبت دیگر چون واقعه پیدا گردد دلها بجانب او مایل باشد و خواطر جمهور با وی یار و نصرت و فتحش را امیدوار.
چندین نصیحت سعدی را بطریق صدق و ارادت کار بندد که بتوفیق خداوند ملک و دینش بسلامت باشد، و نفس و فرزند بعافیت، و دنیا و آخرت بمراد، والله و اعلم بالصواب و الیه مرجع الماب.
- ↑ در غالب نسخه‌ها افعال این جمله‌ها بصیغهٔ مصدر است.
