| گر بمحشر خطاب قهر کند | انبیا را چه جای معذرتست؟ | |||||
| پرده از روی لطف گو بردار | کاشقیا را امید مغفرتست | |||||
اگر امروز از مزرعهٔ دنیا توشه برداری فردا ببهشت باقی فرود آئی.
| کسی گوی دولت ز دنیا برد | که با خود نصیبی بعقبی برد | |||||
مجلس دوم
قال الله تعالی یا ایها الذین آمنوا اتقو الله ای کسانیکه بوحدانیت حق جلّ و علا اقرار کردید پرهیزکاری کنید. ایمان را اثبات کرد و بتقوی فرمود تا بدانی که عروس ایمان با آنکه جمالی دارد بی زیور تقوی کمالی ندارد.
در خبرست از خواجهٔ عالم و خلاصهٔ بنی‌آدم صلی الله علیه و سلم که فرمود از خدای عزوجل شنیدم که من شَهدَ لی بالوحدانیةِ و لک بالرسالة دَخَل الجنةَ علی ما کانَ فیه من العمل هر که گواهی دهد مرا بخدائی و ترا بپیغمبری ببهشت درآید با هر عملی که دارد. با چندین شرف و دولت که کلمهٔ اخلاص راست[۱] بوجود تقوی مستظهرست که یا ایهاالذین آمنوا اتقوالله. درین چه حکمت است همانا که خداوند سبحانه و تعالی دعوت میکند بندهٔ مؤمن را بمقام اولیا که هر که کلمهٔ اخلاص گفت بدایرهٔ ایمان درآمد اما هر که بقدم تقوی رفت غالب آنست که بمقام اولیا برسد. دلیل از قرآن که الا ان اولیاء الله لا خوف علیهم و لا هم یحزنون ولایت را همین دو طرفست: ایمان و تقوی. بیائید ای دوستانی که ما از این
- ↑ اخلاص راست که لا اله الا الله.
