چون گردد؟ نتیجه نافرمانی بین که چه مذموم است. پس بر تو باد ای برادر که تا توانی تن بخدمت و طاعت در دهی و سر بر خط فرمان ارادت نهی که بنور ذکر و عبادت درون مؤمنان روشن میگردد. پس بوسیلت این روشنائی بسا مکاشفات غیبی و مشاهدات روحانی دست میدهد.
خواجهٔ عالم صلی الله علیه و سلم می‌فرماید مَن اخلصَ لِله اَربعین صباحاً ظَهرت ینابیعُ الحکمةِ من قلبه عَلی لِسانه یعنی هر که چهل بامداد باخلاص برخیزد حق تعالی چشمهای حکمت از دل او بر زبان او روانه کند. این نتیجهٔ فرمانبرداریست تا قیمت اوقات عزیز بدانی و بخیره ضایع نگذرانی که ترک فرمان تاریکی آرد و در آئینهٔ تاریک چیزی نتوان دید.
| سعدی حجاب نیست تو آئینه پاک دار | زنگارخورده چون بنماید جمال دوست؟ | |||||
ولا تکونوا کالذین نسواالله فانسیهم انفسهم همچون کسانی مباشید که سر بگفتار نصیحت کنان فرو نیاوردند و قول علما و صلحا گوش نکردند و فرمان خدا و رسول نبردند. پاداش این معامله چه دیدند و این عمل با ایشان چه کرد؟ وانسینهم انفسهم. والفعل ینسب الی السبب بقوله تعالی و ذلکم ظنکم الذی ظننتم بربکم فَاردیکم فاصبحتم من الخاسرین. از حکم این فعل ناخوب چشم بصیرت ایشان فرو دوخت تا ترتیب و ترکیب وجود خود فراموش کردند، و در ظلمات حیرت بماندند، و راه بسرّ این آیت نبردند: که انا خلقناکم من تُراب ثُمَ من نطفةِ ثم من علقة ثم من مُضغة مُخلقة وغیر مُخلقة، و از دولت این هعرفت محروم ماندند که، وَ لَقد خلقنا الانسان من سُلالة من طین ثم جعلناه نطفة فی قرار مکین ثم خلقنا النطفة علقة فخلقنا العلقة مضغة فخلقنا المضغة عظاماً فکسونا العظام لحماً ثم انشاناه
