این برگ هم‌سنجی شده‌است.
— ۲۵۵ —
حکایت: صفحه:
| گربهٔ زال در مهمانسرای امیر | ۱۷۲ |
| طفلی که دندان برآورده بود | ۱۷۲ |
| صاحبدلی که خانهٔ محقر ساخت | ۱۷۳ |
| زاهدی که بپادشاهی رسید | ۱۷۴ |
| پیری که سر پسر خوبروی خود را تراشید | ۱۷۵ |
باب هفتم – در عالم تربیت
| حکایت: | صفحه: |
| تکش که با غلامان خود راز گفت | ۱۷۹ |
| نادان مصری | ۱۸۰ |
| ناسزاگوئی که گریبانش را دریدند | ۱۷۱ |
| عضد و پسر رنجورش | ۱۸۲ |
| مریدی که دف و چنگ مطرب را شکست | ۱۸۲ |
| غلام سیاه و دختر خوبروی در هند | ۱۸۳ |
| داود طائی | ۱۸۴ |
| شخصی که از حجاج غیبت می‌کرد | ۱۸۷ |
| پارسای صاحبنظر | ۱۸۷ |
| روزه گرفتن سعدی در کودکی | ۱۸۷ |
| غیبت کننده در مجمع طریقت شناسان | ۱۸۹ |
| بقال سیستانی | ۱۹۰ |
| صوفی و سخن چین | ۱۹۰ |
| فریدن و وزیر او | ۱۹۱ |
| جوان و جفت ناسازگار | ۱۹۴ |
| جوان پرهیزگار | ۱۹۶ |
| بازرگان و غلامش | ۱۹۷ |
| بقراط و درویش | ۱۹۸ |
| دانشمندی که لکنت زبان داشت | ۲۰۲ |
باب هشتم – در شکر بر عافیت
حکایت: صفحه: جوانی که سر از رای مادر بتافت ۲۰۶ ملک زاده و پزشک یونانی ۲۰۸
