این برگ هم‌سنجی شده‌است.
— ۲۵۶ —
| طغرل و هندوی پاسبان | ۲۱۱ |
| دزد دست بسته | ۲۱۲ |
| فقیر با زندانی | ۲۱۲ |
| پارسای سپاسگزار | ۲۱۲ |
| فقیه مغرور با مست | ۲۱۳ |
| بتخانهٔ سومنات | ۲۱۵ |
باب نهم – در توبه و راه صواب
| حکایت: | صفحه: |
| جوانان و پیر خاموش | ۲۲۱ |
| طبیب و کهن سال | ۲۲۳ |
| سعدی در بیابان فید | ۲۲۴ |
| دانشمند و پند او بیکی که در مرگ دیگری گریبان درید | ۲۲۶ |
| جمشید در دخمهٔ فرزندش | ۲۲۷ |
| پارسائی که خشت زرین یافت | ۲۲۷ |
| شخصی که بگور دشمن خود گذشت | ۲۲۸ |
| دختر مهربان که بمعجر غبار از پدر می‌زدود | ۲۳۰ |
| سعدی در روزگار خردی که بخرمائی انگشتری او را ربودند | ۲۳۱ |
| ستیزه جوی در دست دشمن | ۲۳۲ |
| شخصی که مال مردم را میخورد و بابلیس لعنت می‌فرستاد | ۲۳۳ |
| گل آلودهٔ ناپاک در مسجد | ۲۳۴ |
| سعدی در کودکی و گم شدن او در آشوب خلق | ۲۳۵ |
| شخصی که در مستی خرمن خود را سوخت | ۲۳۵ |
| گناهکار شرمنده | ۲۳۶ |
| یوسف و زلیخا | ۲۳۶ |
| سعدی در حبشه | ۲۳۸ |
| کسی که مِه دامغانی او را شکنجه کرد | ۲۳۸ |
| سعدی در صنعا و مرگ طفلش | ۲۳۹ |
باب دهم – در مناجات و ختم کتاب
چاپخانه بروخیم – تهران
