این برگ همسنجی شدهاست.
— ۲ —
بر سر خشمست هنوز آن حریف | یا سخنی میرود اندر رضا؟ | |||||
از در صلح آمدهٔ یا خلاف | با قدم خوف روم یا رجا؟ | |||||
بار دگر گر بسر کوی دوست | بگذری ای پیک نسیم صبا | |||||
گو رمقی بیش نماند از ضعیف | چند کند صورت بیجان بقا؟ | |||||
آن همه دلداری[۱] و پیمان و عهد | نیک نکردی که نکردی وفا | |||||
لیکن اگر دور[۲] وصالی بود | صلح فراموش کند ماجرا | |||||
تا بگریبان نرسد دست مرگ[۳] | دست ز دامن نکنیمت رها | |||||
دوست نباشد بحقیقت که او | دوست فراموش کند در بلا | |||||
خستگی اندر طلبت راحتست | درد کشیدن بامید دوا | |||||
سر نتوانم که برآرم چو چنگ | ور چو دفم پوست بدرّد قفا | |||||
هر سحر از عشق دمی میزنم | روز دگر میشنوم برملا | |||||
قصهٔ دردم همه عالم گرفت | در که نگیرد نفس[۴] آشنا؟ | |||||
گر برسد نالهٔ سعدی بکوه | کوه بنالد بزبان صدا |
۳– ط
روی تو خوش مینماید آینهٔ ما | کاینه پاکیزه است و روی تو زیبا | |||||
چون می روشن در آبگینهٔ صافی | خوی جمیل از جمال روی تو پیدا | |||||
هر که دمی باتو بود یا قدمی رفت | از تو نباشد بهیچ روی[۵] شکیبا | |||||
صید بیابان سر از کمند بپیچد | ما همه پیچیده در کمند تو عمدا | |||||
طایر مسکین که مهر بست بجائی | گر بکشندش نمیرود بدگر جا | |||||
غیرتم آید شکایت از تو بهر کس | درد احبا نمیبرم باطبا | |||||
برخی جانت شوم، که شمع افق را | پیش بمیرد چراغدان ثریّا |