این برگ هم‌سنجی شده‌است.
— ۲۶ —
| با جور و جفای تو نسازیم چه سازیم؟ | چون زَهره و یارا نبود چاره مداراست | |||||
| از روی شما صبر نه صبرست که زهرست[۱] | وز دست شما زهر نه زهرست که حلواست | |||||
| آن کام و دهان و لب و دندان که تو داری | عیشست ولی تا ز برای که مهیاست؟ | |||||
| گر خون من و جملهٔ عالم تو بریزی | اقرار بیاریم که جرم از طرف ماست | |||||
| تسلیم تو سعدی نتواند که نباشد | گر سر بنهد ور ننهد دست تو بالاست | |||||
۴۷– ب
| سلسلهٔ موی دوست حلقهٔ دام بلاست | هر که درین حلقه نیست فارغ ازین ماجراست | |||||
| گر بزنندم بتیغ در نظرش بیدریغ | دیدن او یکنظر صد چو منش خونبهاست | |||||
| گر برود جان ما در طلب وصل دوست | حیف نباشد که دوست دوستر از جان ماست | |||||
| دعوی عشاق را شرع نخواهد بیان | گونهٔ زردش دلیل نالهٔ زارش گواست | |||||
| مایهٔ پرهیزگار قوت صبرست و عقل | عقل گرفتار عشق صبر زبون هواست | |||||
| دلشدهٔ پای بند گردن جان در کمند | زهرهٔ گفتار نه کین چه سبب وان چراست؟ | |||||
| مالک ملک وجود حاکم ردّ و قبول | هر چه کند جور نیست ور تو بنالی جفاست[۲] | |||||
| تیغ برآر از نیام زهر برافکن بجام | کز قبل ما قبول وز طرف ما رضاست | |||||
| گر بنوازی بلطف ور بگدازی بقهر | حکم تو بر من روان زجر تو بر من رواست | |||||
| هر که بجور رقیب یا بجفای حبیب | عهد فرامش کند مدعی بیوفاست | |||||
| سعدی از اخلاق دوست هر چه برآید نکوست | گو همه دشنام گو کز لب شیرین دعاست | |||||
۴۸– ب
| صبر کن ای دل که صبر سیرت اهل صفاست | چارهٔ عشق احتمال شرط محبت وفاست | |||||
| مالک ردّ و قبول هر چه کند پادشاست | گر بزند حاکمست ور بنوازد رواست | |||||
| گر چه بخواند هنوز دست جزع بر دعاست | ور چه براند هنوز روی امید از قفاست | |||||
- ↑ موتست.
- ↑ شکل غلط قبلی: ... ور تو نباشد جفاست
