این برگ هم‌سنجی شده‌است.
— ۶۵ —
| قادری بر هر چه میخواهی مگر[۱] آزار من | زانکه گر شمشیر بر فرقم نهی آزار نیست | |||||
| احتمال نیش کردن واجبست از بهر نوش | حمل کوه بیستون بر یاد شیرین بار نیست[۲] | |||||
| سرو را مانی ولیکن سرو را رفتار نه | ماه را مانی ولیکن ماه را گفتار نیست | |||||
| گر دلم در عشق تو دیوانه شد عیبش مکن | بدر بی‌نقصان و زر بی‌عیب و گل بیخار نیست | |||||
| لوحش الله از قد و بالای آن سرو سهی | زانکه همتایش بزیر گنبد دوّار نیست | |||||
| دوستان گویند سعدی خیمه بر گلزار زن | من گلیرا دوست میدارم که در گلزار نیست | |||||
۱۱۸– ط
| جان ندارد هر که جانانیش نیست | تنگ عیشست آنکه بستانیش نیست | |||||
| هر که را صورت نبندد سرّ عشق | صورتی دارد ولی جانیش نیست | |||||
| گر دلی داری بدلبندی بده | ضایع آن کشور که سلطانیش نیست | |||||
| کامران آن دل که محبوبیش هست | نیکبخت آن سر که سامانیش نیست | |||||
| چشم نابینا زمین و آسمان | زان نمی‌بیند که انسانیش نیست | |||||
| عارفان درویش صاحب درد را | پادشا خوانند گر نانیش نیست | |||||
| ماجرای عقل پرسیدم ز عشق | گفت معزولست و فرمانیش نیست | |||||
| درد عشق از تندرستی خوشترست | گر چه بیش از صبر درمانیش نیست | |||||
| هر که را با ماهروئی سرخوشست | دولتی دارد که پایانیش نیست | |||||
| خانه زندانست و تنهائی ضلال[۳] | هر که چون سعدی گلستانیش نیست | |||||
۱۱۹– خ
| هر چه خواهی کن که ما را با تو روی جنگ نیست | پنجه با زورآوران[۴] انداختن فرهنگ نیست | |||||
| درِ که خواهم بستن آن دل کز وصالت برکنم | چون تو در عالم نباشد ور نه عالم تنگ نیست | |||||
۵
