برگه:KoliyatSaadiForoughi.pdf/۶۷۹

این برگ هم‌سنجی شده‌است.
— ۶۹ —

  ایکه شمشیر جفا بر سر ما آختهٔ صلح کردیم که ما را سر پیکار تو نیست[۱]  
  جور تلخست ولیکن چکنم گر نبرم[۲]؟ چون گریز از لب شیرین شکربار تو نیست  
  من سری دارم و در پای تو خواهم بازید خجل از ننگ بضاعت که سزاوار تو نیست  
  بجمال تو که دیدار ز من باز مگیر که مرا طاقت نادیدن دیدار تو نیست  
  سعدیا گر نتوانی که کمِ خود گیری سر خود گیر که صاحبنظری کار تو نیست  

۱۲۶– ط

  نه خود اندر زمین[۳] نظیر تو نیست که قمر چون رخ منیر تو نیست  
  ندهم دل بقدّ و قامت سرو که چو بالای دلپذیر تو نیست  
  در همه شهر ای کمان ابرو کس ندانم که صید تیر تو نیست  
  دل مردم دگر کسی نبرد که دلی نیست کان اسیر تو نیست  
  گر بگیری نظیر من چکنم که مرا در جهان نظیر تو نیست  
  ظاهر آنست کان دل چو حدید درخور صدر چون حریر تو نیست  
  همه عالم بعشقبازی رفت نام سعدی که در ضمیر تو نیست  

۱۲۷– ط، ب

  دل نماندست که گوی خم چوگان تو نیست خصم را پای گریز از سر میدان تو نیست[۴]  
  تا سر زلف پریشان تو در جمع آمد هیچ مجموع ندانم[۵] که پریشان تو نیست  
  در تو حیرانم و اوصاف معانی که تراست واندران کس که بصر دارد و حیران تو نیست  
  آن چه عیبست که در صورت زیبای تو هست؟ وان چه سحرست که در غمزهٔ فتان تو نیست؟  
  آب حیوان نتوان گفت که در عالم هست گر چنانست[۶] که در چاه زنخدان تو نیست  
  از خدا آمدهٔ آیت رحمت بر خلق وان کدام آیت لطفست که در شان تو نیست؟  
  گر ترا هست شکیب از من و امکان فراغ بوصالت که مرا طاقت هجران تو نیست  

  1. در بیشتر نسخه‌ها این بیت نیست.
  2. صبر تلخست ولیکن چکنم گر نکنم.
  3. جهان.
  4. شکل غلط قبلی: ..ارسر..
  5. ندیدم.
  6. در یک نسخه معتبر: گر حیوتست