این برگ هم‌سنجی شده‌است.
— ۱۰۴ —
| نه چنین حساب[۱] کردم چو تو دوست میگرفتم | که ثنا و حمد گوئیم و جفا و ناز باشد | |||||
| دگرش چو بازبینی غم دل مگوی سعدی | که شب وصال کوتاه و سخن دراز باشد | |||||
| قدمی که برگرفتی بوفا و عهد یاران | اگر از بلا بترسی قدم مجاز باشد | |||||
۱۹۵– ب
| از تو دل برنکنم تا دل و جانم باشد | میبرم جور تو تا وسع و توانم باشد | |||||
| گر نوازی چه سعادت به ازین خواهم یافت؟ | ور کشی زار چه دولت به از آنم باشد؟ | |||||
| چون مرا عشق تو از هر چه جهان بازاستد | چه غم از سرزنش هر که جهانم باشد؟ | |||||
| تیغ قهر ار تو زنی قوّت روحم گردد | جام زهر ار تو دهی قوت روانم باشد | |||||
| در قیامت چو[۲] سر از خاک لحد بردارم | گرد سودای تو بر دامن جانم باشد | |||||
| گر ترا خاطر[۳] ما نیست خیالت بفرست | تا شبی محرم اسرار نهانم باشد | |||||
| هر کسی را ز لبت خشک تمنائی هست | من خود این بخت ندارم که زبانم باشد | |||||
| جان برافشانم اگر سعدی خویشم خوانی | سَرِ این دارم اگر طالع آنم باشد | |||||
۱۹۶– ب
| سر جانان ندارد هر که او را خوف جان باشد | بجان گر صحبت جانان برآید رایگان باشد | |||||
| مغیلان چیست تا حاجی عنان از کعبه برپیچد؟ | خَسک در راه مشتاقان بساط پرنیان باشد | |||||
| ندارد با تو بازاری مگر شوریده اسراری | که مهرش در میان جان و مهرش بر دهان باشد | |||||
| پریرویا چرا پنهان شوی از مردم چشمم؟ | پری را خاصیت[۴] آنست کز مردم نهان باشد | |||||
| نخواهم رفتن از دنیا مگر در پای دیوارت | که تا در وقت جان دادن سرم بر آستان باشد | |||||
| گر از رای تو برگردم بخیل و ناجوانمردم | روان از من تمنا کن که فرمانت روان باشد | |||||
| بدریای غمت غرقم گریزان از همه خلقم | گریزد[۵] دشمن از دشمن که تیرش در کمان باشد | |||||
| خلایق در تو حیرانند و جای حیرتست الحق | که مه را بر زمین بینند و مه بر آسمان باشد | |||||
