برگه:KoliyatSaadiForoughi.pdf/۸۴

این برگ هم‌سنجی شده‌است.

در تقریر دیباچه[۱]

سپاس بی‌عد و غایت و ستایش بی حدّ و نهایت آفریدگاری را جلّ جلاله و عمّ نواله که از کمال موجودات[۲] در دریای وجود شخص انسانی سفینهٔ پر دفینه پرداخت، و هرچه در اوصاف و اصناف و صور[۳] عالم مختلف دنیوی و اخروی تعبیه داشت زبده و خلاصهٔ همه[۴] درین سفینه خزینه ساخت، و درین دریا از خصوصیت و لقد کرمنا بنی آدم. سیر ترقی جز این سفینه را کرامت نفرمود، و بساحل دریا جز این[۵] راه ننمود. و درود بی‌پایان و تحیت فراوان از جهان آفرین با فراوان[۶] ستایش و آفرین بر پیشوای انبیا و مقتدای اصفیا محمد مصطفی باد که سفاین اشخاص انسانی را ملّاحست و دریای بی منتهای حضرت سبحانی[۷] را سباح. صلوات الله علیه و علی آله الطیبین و خلفائه الراشدین و اصحابه التابعین اجمعین الی یوم الدین[۸]

بدانکه چون سفاین و مراکب دریای عالم صورت را از سفینهٔ مختصر که آنرا زورق خوانند چاره نیست که ردیف و حریف او باشد


  1. این دریاچه بی‌هیچ تردید از شیخ سعدی نیست و چون در نسخه‌های قدیم و معتبر که ما در دست داریم نیست ناگزیر از روی نسخ چاپی و نسخه‌هائی که در حدود قرن دهم کتابت شده تصحیح کردیم.
  2. عنایت.
  3. وجود.
  4. داشت همه را.
  5. دریای خزاین.
  6. باجهان جهان.
  7. ربانی.
  8. جملهٔ عربی در نسخه‌های چاپی دیده نشد.