این برگ هم‌سنجی شده‌است.
— ۲۵۴ —
| گر نظر صدق را نام گنه می‌نهند[۱] | حاصل ما هیچ نیست جز گنه اندوختن | |||||
| چند بشب در سماع جامه دریدن ز شوق | روز دگر بامداد پاره برو[۲] دوختن | |||||
| زهد نخواهد خرید چارهٔ رنجور عشق | شمع و شرابست و شید پیش تو نفروختن | |||||
| تا بکدام آبروی ذکر وصالت کنیم | شکر خیالت[۳] هنوز می‌نتوان توختن | |||||
| لهجهٔ شیرین من پیش دهان تو چیست | در نظر آفتاب مشعله افروختن | |||||
| منطق سعدی شنید حاسد و حیران بماند | چارهٔ او خامشیست یا سخن آموختن | |||||
۴۵۸ – ط
| گر متصور شدی با تو درآمیختن | حیف نبودی وجود در قدمت ریختن | |||||
| فکرت من در تو نیست در قلم قُدرتیست | کو بتواند چنین صورتی انگیختن | |||||
| کیست که مرهم نهد بر دل مجروح[۴] عشق | کش نه مجال وقوف نه ره بگریختن | |||||
| داعیهٔ شوق نیست رفتن و بازآمدن | قاعدهٔ مهر نیست بستن و بگسیختن | |||||
| آب روان سرشک وآتش سوزان آه | پیش تو بادست و خاک بر سر خود بیختن | |||||
| هر که بشب شمع وار در نظر شاهدیست[۵] | باک ندارد بروز کشتن و آویختن | |||||
| خوی تو با دوستان تلخ سخن گفتنست | چارهٔ سعدی حدیث با شکر آمیختن | |||||
۴۵۹ – ط
| نبایستی هم اول مهر[۶] بستن | چو در دل داشتی پیمان شکستن | |||||
| بناز وصل پروردن[۷] یکی[۸] را | خطا کردی بتیغ هجر خستن | |||||
| دگربار از پریرویان جماش | نمیباید وفای عهد[۹] جستن | |||||
| اگر کنجی بدست آرم دگربار | منم زین نوبت و تنها نشستن | |||||
