برگه:KoliyatSaadiForoughi.pdf/۹۲۱

این برگ هم‌سنجی شده‌است.

— ۳۰۹ —

۵۵۵ – ب


	گر برود بهر قدم در ره دیدنت سری			من نه حریف رفتنم از در تو بهر دری
	تا نکند وفای تو در دل من تغیری			چشم نمیکنم بخود تا چه رسد بدیگری
	خود نبود و گر بود تا بقیامت آزری			بت نکند بنیکوئی چون تو بدیع پیکری
	سرو روان ندیده‌ام جز^[۲] تو بهیچ کشوری			هم^[۳] نشنیده‌ام که زاد از پدری و مادری
	گر بکنار آسمان چون تو برآید اختری			روی بپوشد آفتاب از نظرش بمعجری
	حاجت گوش و گردنت نیست بزر و زیوری			یا بخضاب و سرمهٔ یا بعبیر و عنبری
	تاب وغا نیاورد قوت هیچ صفدری			گر تو بدین مشاهدت حمله بری بلشکری
	بسته‌ام^[۴] از جهانیان بر دل تنگ من دری			تا نکنم بهیچکس گوشهٔ چشم و خاطری
	گر چه تو بهتری و من از همه خلق کمتری			شاید اگر نظر کند محتشمی بچاکری
	باک مدار سعدیا گر بفدا رود سری			هر که بمعظمی رسد ترک دهد محقری

۵۵۶ – ط


	من کم نمیکنم ز سر این مهر و دوستیت			ور میزنی بهر سر موئیم نشتری


	راست خواهی نظر حرام بود			بر چنین روی و باز بر دگری