این برگ هم‌سنجی شده‌است.
— ۳۷۶ —
| مرا بصورت شاهد نظر حلال بود | که هرچه مینگرم شاهدست در نظرم | |||||
| دو چشم در سر هرکس نهاده‌اند ولی | تو نقش بینی و من نقشبند مینگرم | |||||
*
| شبی خواهم که پنهانت بگویم | نهان از آشنایان و غریبان | |||||
| چنان در خود کشم چوگان زلفت | کزو غافل بود گوی گریبان | |||||
| ولیکن هر گناهی را جزائیست | گناه عشق را جور رقیبان | |||||
*
| هزار بوسه دهد بت‌پرست بر سنگی | که ضر و نفع محالست ازو نشاندادن | |||||
| تو بت ز سنگ نهٔ بل ز سنگ سخت‌تری | که بر دهان تو بوسی نمیتوان دادن | |||||
*
| کسی ملامتم از عشق روی او میکرد | که خیره چند شتابی بخون خود خوردن | |||||
| ازو بپرس که دارد اسیر بر فتراک | ز من مپرس که دارم کمند در گردن | |||||
*
| چند گوئی که مهر ازو بردار | خویشتن را بصبر ده تسکین | |||||
| کهربا را بگوی تا نبرد | چکند کاه پارهٔ مسکین؟ | |||||
*
| بر آن گلیم سیاهم حسد همیآید | که هست در بر سیمین چون صنوبر او | |||||
| گلیم بین که در آن بر چه عیش میراند | سیه گلیمی من بین که دورم از بر او | |||||
*
| گفتم بره ببینم و دامن بگیرمش | کای رشک آفتاب جمال منیر تو | |||||
| شهری بر آتش غم هجران بسوختی | اول منم بقید محبت اسیر تو | |||||
