این برگ هم‌سنجی شده‌است.
— ۳۸۷ —
| نه دل دهدش که با تو شمشیر زند | نه صبر که از تو روی برگرداند | |||||
*
| آنان که پریروی و شکر گفتارند | حیفست که روی خوب پنهان دارند | |||||
| فی‌الجمله نقاب نیز بیفائده نیست[۱] | تا زشت بپوشند و نکو بگذارند | |||||
*
| آن کودک لشکری که لشکر شکند | دائم دل ما چو قلب کافر شکند | |||||
| محبوب که تازیانه در سر شکند | به زانکه ببیند و عنان برشکند | |||||
*
| کس عیب نظر باختن ما نکند | زیرا که نظر داعی تنها نکند | |||||
| بیکار بهیمه‌ای و کژ طبع کسی | کو فرق میان زشت و زیبا نکند | |||||
*
| مجنون اگر احتمال لیلی نکند | شاید که بصدق عشق دعوی نکند | |||||
| در مذهب عشق هر که جانی دارد | روی دل ازو بهر که دنیی نکند | |||||
*
| آن درد ندارم که طبیبان دانند | دردیست محبت که حبیبان دانند | |||||
| ما را غم روی آشنائی کشتست | این حال نباید که غریبان دانند | |||||
*
| مردان نه بهشت و رنگ و بو میخواهند | یا موی خوش و روی نکو میخواهند | |||||
| یاری دارند مثل و مانندش نیست | در دنیی و آخرت هم او میخواهند | |||||
*
| هر چند که عیبم از قفا میگویند | دشنام و دروغ و ناسزا میگویند | |||||
- ↑ در قدیمترین نسخه: دانی که چه حکمت است در زیر نقاب.
