مادهٔ ۱۷۵ – ادارهٔ ولایتی می‌تواند در صورت لزوم رأساً بعضی اطلاعات از دوایر جزو حکومت ولایت دیگری بخواهد یا همراهی آن دوایر را تقاضا کند ولی هر گاه لازم شود که امری در ولایت دیگری بموقع اجرای گذارده شود یا باید بادارهٔ ولایتی آن ولایت رجوع نماید یا باشخاصیکه نسبت بآن دوایر جزو ریاست دارند.
ششم – در نظارت بدوایر جزو و صاحبمنصبان جزو حکومتی و مؤاخذه از آنها
مادهٔ ۱۷۶ – ادارهٔ ولایتی باید مراقبت نماید که احکامیکه بدوایر جزو صادر میشود بموقع اجرا گذارده شود هر گاه جواب احکامیکه از ادارهٔ ولایتی صادر میشود نرسید آن حکم را بامضای معاون تکرار مینمایند و اگر باز اهمال و مسامحه در اجرای آن شد از طرف حاکم اظهار جدیدی میشود و جهة مسامحه را استعلام مینمایند چنانچه باز تعللی در جواب شد یا عذر اشخاص و دوایر جزو موجه بود موعدی برای اجرای احکام باید معین شود و چنانچه آن احکام در آن موعد بموقع اجرا گذارده نشد منشی اداره مسئله را باداره اظهار میدارد که قرار مؤاخذه و تنبیه مقصر داده شود توبیخ و ملامت و هر سیاستی که باشخاص و دوایر جزو داده میشود باید در صورت مجلس قید شود.
مادهٔ ۱۷۷ – در موقع فرستادن مأمور مخصوص برای اجرای احکام باید نکات ذیل همیشه منظور نظر باشد (اول) بدون ضرورت آدم مخصوص فرستاده نشود (دوم) صاحبمنصبان و مستخدمین دفترخانه ادارهٔ ولایتی را حتی‌المقدور نفرستند بلکه صاحبمنصبان و مستخدمین ادارهٔ نظمیه یا قراسوران را مأمور نمایند (سیم) اگر چند مأموریت بعهده یکنفر محول است و خط حرکت یکی است مخارج مسافرت و تفاوت خرج هم نباید متعدد باشد (باید یکی باشد) تمام مخارج مأمور مخصوص
