برگه:Majlis Melli 1.pdf/۲۳۴

این برگ هم‌سنجی شده‌است.
بند دوم-دورهٔ اول تقنینیه
–۲۱۷–
قانون تشکیل ایالات و ولایات

(پنجم) در موردی که محبوسی از حبس فرار نماید و در تعقیب و توقیف اقداماتی نماید که در مورد اول و دوم این ماده مذکور است.

‌مادهٔ ۲ – در کلیهٔ این موارد عمال ضبطیه و غیره مکلفند که اوضاع و احوال استعمال اسلحه را حتی‌الامکان زودتر بنزدیک‌ترین صاحبمنصب نظمیه و ضبطیه و قراسوران اطلاع دهند.

‌مادهٔ ۳ – رئیس و صاحبمنصبان ضبطیه و غیره باید مراقبت و مواظبت تامه را داشته باشند که عمال ضبطیه و نظمیه و غیره با کمال احتیاط در موارد فوق‌الذکر اقدام نموده بدون ضرورت مبرمه استعمال اسلحه ننمایند.

‌مادهٔ ۴ – در مواردی که دسته‌ای از عمال ضبطیه و نظمیه و قراسوران برای اطفاء نایرهٔ شورش احضار میشوند استعمال اسلحه با رعایت شرایط ذیل جایز است:

(اول) اقدام باستعمال اسلحه منوط باجازهٔ صاحبمنصب ضبطیه‌ایست که اسکات شورشیان بعهدهٔ او واگذار شده و او هم حکم استعمال اسلحه را وقتی فقط خواهد داد که وسایل دیگر ثمری نبخشیده باشد.

(دوم) صاحبمنصب ضبطیه یا نظمیه باید قبل از حکم باستعمال اسلحه سه دفعه با شورشیان اتمام حجت نموده اعلام کرده باشد که استعمال اسلحه خواهد کرد بعد از آن اقدام و ترتیب استعمال اسلحه منوط بصوابدید صاحبمنصب مزبور است ولی استعمال اسلحه ناری فقط در صورتی جایز است که بهیچ وسیلهٔ دیگر نتوان شورشیان را ساکت نمود.

(سوم) در صورتی که موقع مقتضی اتمام حجت فوق‌الذکر و فوت وقت نباشد مثلا در موردیکه شورشیان حمله بعمال ضبطیه آورند بطوریکه جان آنها در مخاطره باشد یا آنکه اشخاص دیگر مورد حملهٔ شورشیان واقع شوند و اقدام فوری برای استخلاص آنها لازم باشد بدون اتمام حجت حکم باستعمال اسلحه می‌توان کرد.