قانون وظایف
مصوب ۱۳۲۶ قمری ۱۹ ربیع‌الاول
وظیفه مرسومی است که به بازماندگان ارباب حقوق دیوانی از هر قبیل داده میشود.
مادهٔ اول – انتقال قسمتی از حقوق دیوانی شخص متوفی به ورثهٔ او موقوف بآن است که آن مقرری زیادتر از پانصد تومان نقد و ده خروار جنس نباشد در صورت زیاد بودن مبلغ و مقدار نقد و جنس برقرار شدن قسمتی از آن در حق ورثه موقوف بتصویب مخصوص وزیر مسئول و مجلس شورای ملی است.
مادهٔ دوم – نصف بلاکسر مرسوم متوفی تا مدت پانزده سال دربارهٔ ورثهٔ او برقرار میشود و نصف بلاکسر عبارت است از عددی که کسور آن یا کمتر از تومان در نقد و کمتر از من در جنس حذف شده باشد.
مادهٔ سوم – مراد از ورثه در اینجا عبارتست از اولاد و عیال و همچنین پدر و مادری که در کفالت متوفی باشد و همچنین نواده که پدر و مادرش فوت کرده و در کفالت متوفی باشد.
مادهٔ چهارم – پدر و نوادهٔ ذکور در حکم اولاد ذکور و مادر و نوادهٔ اناث در حکم اولاد اناث خواهد بود دو یا چند نواده که از یک اولاد باشند فقط سهم پدر یا مادر آنها در بین آنها تقسیم خواهد شد.
عیال دائمه در صورت انحصار در حکم اولاد اناث است و در صورت تعدد قسمت یکدختر مابین زوجات متعدده تقسیم خواهد شد.
