برگه:NadereAyyamRobaiyatKhayyam.pdf/۳۶۸

این برگ نمونه‌خوانی شده ولی هنوز هم‌سنجی نشده‌است.

۳۵۸
خیام
 

۲۷۴ – ۹۹ حج – ۱۶۰ کم – ۱۳۷ رز

  گویند که «فردوس برین[۱] خواهد بود، آنجا می ناب و حور عین[۲] خواهد بود»،  
  گر ما می و معشوق پرستیم چه باک[۳]؛ چون عاقبت کار همین خواهد بود.  

۲۷۵ – ۷۱ حج – ۱۶۳ کم – ۱۳۸ رز

  گویند که «آن کسان که با[۴] پرهیزند، زانسان که بمیرند بدانسان خیزند»  
  ما با می و معشوق از آنیم مقیم[۵]؛ تا بو[۶] که بحشرمان چنان انگیزند.  

۲۷۶ – ۸۵ حج – ۱۳۹ رز

  گویند که «ماه رمضان گشت پدید[۷]، من بعد بگرد باده نتوان گردید»  
  در آخر شعبان بخورم چندان می کاندر رمضان مست بخفتم[۸] تا عید.  

۲۷۷ – ۲۲۷ حج

  لاله همه رنگ ارغوانی بتو داد، سوسن همه مایهٔ جوانی بتو داد،  
  گل بود که اندکی برویت مانست؛ او نیز برفت و زندگانی بتو داد.  

۲۷۸ – ۱۴۰ رز

  لب بر لب کوزه هیچ دانی مقصود؟ یعنی لب من نیز چو لبهای تو بود،  
  آخر که وجود تو نماند موجود؛ لبهات چنین شود بفرمان ودود.  

۲۷۹ – ۱۵۸ بو

  ماه رمضان برفت و شوّال آمد هنگام نشاط و عیش و قوّال آمد،  
  آمد گه آنکه خیکها اندر دوش گویند که «پشت پشت حمّال آمد»  

۲۸۰ – ۲۷۳ حج

  مگذار که غصّه در کنارت گیرد و اندوه محال روزگارت گیرد،  
  مگذار کنار جوی آب و لب کشت، زان پیش که خاک در کنارت گیرد.  

  1. کم و رز – بهشت و حور عین.
  2. کم – آنجا می ناب و انگبین. رز – آنجا می و شیر و انگبین.
  3. کم و رز – رواست.
  4. رز – گویند کسانیکه ز می.
  5. کم – مدام.
  6. کم و رز – باشد.
  7. رز – گویند که ماه روزه نزدیک رسید.
  8. رز – بیفتم.