در هنگام خوراک اگر حیوانی بدست آدم نگاه میکند باید سه لقمه از آنچه که میخورند باو بدهند وگرنه درد بی‌درمان میگیرند.
سگ که در خانه باشد ملائکه از آن‌جا نمیگذرد[۱].
هر گاه از سگی بترسند باید این آیه را بخوانند: (و کلبهم باسط ذراعیه بالوصید) این آیه راجع بسگ اصحاب کهف است چون او در دم غار سرش را روی دو دستش گذاشته خفته بود از اینجهت هر سگی که این آیه را بشنود آرام و بی‌آزار میشود.
«خطی که در میان بینی اسپ واقع است مثل خطهای کف دست آدمی چنین آورده‌اند که اگر آن خطوط بشکل ماهی واقع باشد یا مانند کمان بود آن اسپ بسیار مبارک است و هر جا که باشد صاحب او را روز بروز دولت زیاده گردد و
- ↑ در حدیث است که: لولا انه رهط لامرت بهدمه یعنی اگر سگ یکی از انواع نبود میفرمودم که او را بکلی از میان ببرند.
بقیه از پاورقی صفحهٔ ۱۳۸
احتیاج خودشان باین حیوان میکردند ولی بعد از اسلام این حیوان نجس میشود ولی معلوم
نیست که آزار کردن او مستحسن باشد. در صد در ص ۵۲ در ۳۱ نوشته:
««۱» اینکه هرگاه که نان خورند سه لقمه از تن خویش باز باید گرفتن و بسگ
دهند «۲» و سگ نباید زدن «۳» چه از درویشان هیچکس درویشتر از سگ نیست. پیوسته
نان باید دادن چه کرفه عظیم باشد. «۶» بگیتی پاسبان مردمان و گوسفندانست «۷» اگر سگ
نبودی یک گوسفند نتوانستندی داشت «۸» هرگاه که او بانگ کند چنانکه بانگ او بشنود
دیو و دروج بدوارد از جایها بگریزد.»
