این برگ همسنجی شدهاست.
۷۰
نیرنگستان
مرده را که از خانه بیرون میبرند آرد سرخ کرده (حلوای پیش جنازه) با یک ران گوسفند جلو تابوت میبرند.
شبهای جمعه برای خیر اموات باید خرما بگدا داد.
در هنگام مرگ باید چشم و چانه مرده را بست اگر چشم مرده باز باشد معلوم میشود که از دنیا دل نمیکند.
اگر مرده بخندد بهشتی است و اگر بد قیافه باشد گناهکار است.
مرده اگر ثواب کار باشد او را زود بخاک میسپرند[۱].
تابوت اگر صاف برود و سبک باشد مرده ثوابکار است.
اگر ناخوش از تب بمیرد گناهانش آمرزیده میشود.
آب روی مرده را در خانه کسی بریزند آوارگی میآورد.
آدم زنده در تابوت بخوابد تابوت او را فشار میدهد.
بچه که کمتر از هفت سال دارد اگر بمیرد میرود به بهشت[۲].
- ↑ و چون همیشه در دفن اموات تعجیل میشود ازین رو بسااتفاق میافتد که در اثر غش یا سکته ناخوش را در قبر میگذارند و بعد بهوش می آید و مدتها طول میکشد تا دوباره در قبر بمیرد.
- ↑ «۱» اینکه چون کودک هفت ساله بمیرد باید که پشت سروش از بهر وی بباید کردن و درون شب چهارم یشتن «۲» چه در دین گوید که روان کودکان بروان پدر و مادر رود واگر پدر بهشتی باشد با وی ببهشت شود اگر دوزخی باشد بدروزخ رسد اگر مادر بهشتی باشد با وی ببهشت رسد و اگر دوزخی بود با وی بدوزخ رسد «۳» پس هر گاه که پشت سروش بکردند روان کودک از روان پدر و مادر جدا شود و ببهشت شود و در پیش یزدان پدر و مادر را شفاعت خواه باشد بدان جهان.» صددر ص ۳۹ در ۴۷.