در میآورند و در آفتاب خشک میکنند و میسوزانند. در فصل سرما کمتر در آغل را باز میکنند. از سوراخی که بسقف آن است هر روز صبح و عصر علوفهٔ چارپا را پایین میاندازند و فقط روزی یکبار برای آب دادنشان بکنار چشمهٔ بزرگ جلوی حسینیه میبرند. یک ماه که از عید گذشت چارپا را بکوه میفرستند.
گذشته از گلهٔ کوچکی که از این پس هر روز بچرا میفرستند و غروب بده برمیگردانند، تاشیر و پنیر روزانه‌شان را تأمین کند، قسمت اعظم چارپای اهالی باین طریق تمام فصل گرما سر کوه میماند و یک ماه از پاییز گذشته برمیگردد. بهمراه گله‌ای که روی کوه است پنج شش نفری هستند که بنوبت سرکوه میمانندد و در چادری که بپا کرده‌اند میخوابند و هرروز شیرها را میدوشند و پنیر میکنند و از همانجا بارقاطر برای فروش باطراف میفرستند. این رمه را که بکوه منزل کرده‌است حتی شبها نیز بچرا میبرند. غروب که رمه برگشت و دور چادر اطراق کرد دو سه ساعتی استراحت میکند و باز برای چرا میرود تا یک ساعت بآفتاب مانده و تاسر آفتاب باز استراحت است و دوباره چرا. عجله دارند. چون علفهای خوشبویی هست که اگر چریده نشود خشک میماند. چه در مورد رمه‌ای که هر روز بکوه میرود و شب برمیگردد و چه درمورد رمهٔ بزرگ که تمام فصل در کوه‌است. برای دوشیدن شیر قانون بخوصی (تراز) دارند. هرکس بنسبت تعداد چارپای دوشای خود در ماه چند روز معین تمام شیر گله را میدوشد. باین طریق حتی فقیرترین خانواده‌ها نیز که بزحمت ده بز و میش در گله دارند، میتوانند با محصول
.jpg)
