برگه:Quran-Elmi.pdf/۱۶۰

این برگ نمونه‌خوانی شده ولی هنوز هم‌سنجی نشده‌است.
ص ۸۲
جزو ۶
سوره مائده

ای کسانی که ایمان آورده اید مگیرید شما آن کسانی را که گرفته اند این شما را مسخره و بازی چه از آن کسانی که داده شده اند کتاب یعنی یهودان از پیش از شما ونگیرید کفار را دوستان خودتان و بپرهیزید از خدا اگر هستید شما ایمان دارندگان (۵۷ ) وقتی ندا کردند شما را بسوی نماز می گیرند نماز را مسخره و بازیچه این بسبب آن است که ایشان قومی هستند که عقل ندارند (۵۸) بگو ای اهل کتاب آیا انکار و عیب می کنید از ما مگر این که ایمان آوردیم بخدا و بچیزیکه فرستاده شده است شده است از پیش که تورات است و درستی بسیاری از شما بدکارانند (۵۹) بگو آیا آگاه کنم و خبر دهم شما را به بدتر از آن چه گفتید که دین شما بدتر از سایر ادیان است از روی پاداش که ثابت است نزد خدای هر کس لعن کرد او را خدا و خشم گرفت او و گردانید بعضی از ایشان را بوزینه گان و خوکان و آن کس که پرستید طاغوت را یعنی گوساله پرستی اختیار کرد آن گروه بدترند جایگاه و گمراه ترند از میان راه بعضی از کسی که گم کرده است راه حق را (۶۰) و اگر بیایند شما را بگوید ایمان آوردیم ما و حال اینکه بتحقیق داخل شده اند بکفر و ایشان بتحقیق خارج شدند با کفر یعنی در وقت دخول و خروج کافر بودند و خدا داناتر است با چه هستند که کتمان میکنند و می پوشانند (۶۱) و می بینی بسیاری از ایشان را شتاب می کنند در گناه و دشمنی و خوردنشان حرام را هر آینه بد است آنچه را که هستند می کنند یعنی مشغول کردن آن کارها هستند (۶۲) چرا نهی نمی کنند ایشان را علمای ایشان که خدا شناسند و زاهدند از دروغ گفتن ایشان و خوردن ایشان حرام را در آینه بد است آن چه را که هستند میسازند یعنی این صنعت دروغ گوئی و خوردن ربا بد است (۶۳) و گفتند یهود دست بسته است بسته باد دستهای ایشان و لعنت کرده شدند بآنچیزی که گفتند بلکه دستهای خدا هر دو باز است نفقه میدهد هر طور که میخواهد و هر آینه زیاد میکند بسیاری از یهودان را آنچه فرستاده شد بسوی تو از جانب پروردگارت طغیان و کفر را و انداختیم ما میان ایشان عداوت و غضب تا روز قیامت هرچند روشن کردند آتش را از برای جنگ فرو خوابانید آن آتش را خدا و می شناسند در زمین برای فتنه انگیزی و خدا دوست ندارد مفسدین را (۶۴) و اگر اینکه یهودان و نصرانیان بگروند و بپرهیزند هر آینه بپوشانیم از بشان بدیهاشان را و هر آینه دآوریم ایشان را ببوستان های نعمت (۶۵)