این برگ هم‌سنجی شده‌است.
۲۴۱
| گویند بهشت و حور عین خواهد بود | ||||||
| آنجا می ناب و انگبین خواهد بود | ||||||
| گر ما می و معشوق گزیدیم چه باک | ||||||
| چون عاقبت کار همین خواهد بود | ||||||
۲۴۲
| گویند بهشت و حور و کوثر باشد | ||||||
| جوی می و شهر و شیر و شکّر باشد | ||||||
| پر کن قدح باده و بر دستم نه | ||||||
| نقدی ز هزار نسیه بهتر باشد | ||||||
۲۴۳
| گویند که ماه رمضان گشت پدید | ||||||
| من بعد بگرد باده نتوان گردید | ||||||
| در آخر شعبان بخورم چندان می | ||||||
| کاندر رمضان مست بیفتم تا عید | ||||||
