برگه:RobaiyatKhayyamRamazani.pdf/۱۳۰

این برگ نمونه‌خوانی شده ولی هنوز هم‌سنجی نشده‌است.

۲۹۵

  با تو بخرابات اگر گویم راز  
  به زانکه بمحراب کنم بی تو نماز  
  ای اوّل و ای آخر خلقان همه تو  
  خواهی تو مرا بسوز و خواهی بنواز  

۲۹۶

  بازی بودم پریده از عالم راز  
  تا بو که رسم من از نشیبی بفراز  
  اینجا چو نیافتم کسی محرم راز  
  زان در که در آمدم برون رفتم باز  

۲۹۷

  با مردم پاک و اهل و عاقل آمیز  
  وز نااهلان هزار فرسنگ گریز  
  ار زهر دهد ترا خردمند بنوش  
  ور نوش رسد ز دست نااهل بریز