برگه:RobaiyatKhayyamRamazani.pdf/۱۶۰

این برگ نمونه‌خوانی شده ولی هنوز هم‌سنجی نشده‌است.

۳۶۱

  مائیم در اوفتاده چون مرغ بدام  
  دلخستهٔ روزگار و آشفته مدام  
  سرگشته در این دائرهٔ بی در و بام  
  ناآمده بر مراد و نارفته بکام  

۳۶۲

  ما خرقهٔ زهد بر سر خُم کردیم  
  وز خاک خرابات تیمم کردیم  
  باشد که درون میکده دریابیم  
  آن عمر که در مدرسه‌ها گم کردیم  

۳۶۳

  مقصود ز جمله آفرینش مائیم  
  در چشم خرد جوهر بینش مائیم  
  این دایرهٔ جهان چو انگشتری است  
  بی هیچ شکی نقش نگینش مائیم