برگه:RobaiyatKhayyamRamazani.pdf/۱۷۷

این برگ هم‌سنجی شده‌است.

۴۰۶

  تا چند ز مسجد و نماز و روزه  
  در میکده‌ها مست شو از دریوزه  
  خیّام بخور باده که این خاک ترا  
  گه جام کنند و گه سبو گه کوزه  

۴۰۷

  تا کی غم آن خورم که دارم یا نه  
  وین عمر بخوشدلی گذارم یا نه  
  پر کن قدح باده که معلومم نیست  
  کاین دم که فرو برم بر آرم یا نه  

۴۰۸

  تن در غم روزگار بیداد مده  
  ما را ز غم گذشتگان یاد مده  
  دل جز بسر زلف پریزاد مده  
  بی باده مباش و عمر بر باد مده