برگه:RobaiyatKhayyamRamazani.pdf/۴۳

این برگ هم‌سنجی شده‌است.

۶۴

  چون لاله بنوروز قدح گیر بدست  
  با لاله رخی اگر ترا فرصت هست  
  می نوش به خرّمی که این چرخ کبود  
  ناگاه ترا چو خاک گرداند پست  

۶۵

  چون مردن تو مردنِ یکبارگی است  
  یکبار بمیر. این چه بیچارگی است  
  خونیّ و نجاستیّ و مشتی رگ و پوست  
  انگار نبود این چه غمخوارگی است  

۶۶

  چون نیست حقیقت و یقین اندر دست  
  نتوان بامید شک همه عمر نشست  
  هان تا ننهیم جام می از کف دست  
  در بیخبری مرد چه هشیار و چه مست