این برگ هم‌سنجی شده‌است.
۶۴
| چون لاله بنوروز قدح گیر بدست | ||||||
| با لاله رخی اگر ترا فرصت هست | ||||||
| می نوش به خرّمی که این چرخ کبود | ||||||
| ناگاه ترا چو خاک گرداند پست | ||||||
۶۵
| چون مردن تو مردنِ یکبارگی است | ||||||
| یکبار بمیر. این چه بیچارگی است | ||||||
| خونیّ و نجاستیّ و مشتی رگ و پوست | ||||||
| انگار نبود این چه غمخوارگی است | ||||||
۶۶
| چون نیست حقیقت و یقین اندر دست | ||||||
| نتوان بامید شک همه عمر نشست | ||||||
| هان تا ننهیم جام می از کف دست | ||||||
| در بیخبری مرد چه هشیار و چه مست | ||||||
