برگه:RobaiyatKhayyamRamazani.pdf/۵۶

این برگ نمونه‌خوانی شده ولی هنوز هم‌سنجی نشده‌است.

۹۷

  ساقی ببرم گر بت یاقوت لبست  
  ور آب خضر بجای آب عنب است  
  گر زهره بود مطرب و عیسی همدم  
  چون دل نه بجا بود نه جای طربست  

۹۸

  ساقی غم من بلند آوازه شدست  
  سرمستی من برون ز اندازه شدست  
  با موی سپید سر خوشم کز می تو  
  پیرانه سرم بهار دل تازه شدست  

۹۹

  ساقی قدحی که کار عالم نفسی است  
  گر شادی ازو یکنفس آن نیز بسی است  
  خوش باش بهرچه پیشت آید که جهان  
  هرگز نشود چنانکه دلخواه کسی است