این برگ هم‌سنجی شده‌است.
۱۱۲
| گویند کسان بهشت با حور خوش است | ||||||
| من میگویم که آب انگور خوش است | ||||||
| این نقد بگیر و دست از آن نسیه بدار | ||||||
| کاواز دهل شنیدن از دور خوش است | ||||||
۱۱۳
| گویند مخور می مه شعبان نه رواست | ||||||
| نه نیز رجب که آن مه خاص خداست | ||||||
| شعبان و رجب مه خدایند و رسول | ||||||
| ما می رمضان خوریم کان خاصهٔ ماست | ||||||
۱۱۴
| گویند مرا که دوزخی باشد مست | ||||||
| قولیست ولیک دل در آن نتوان بست | ||||||
| گر عاشق و مست دوزخی خواهد بود | ||||||
| فردا بینی بهشت را چون کف دست | ||||||
