فصل هشتم
فرنسیس بیکن
«فرانسیس بیکن»، از خانواده‌ای محترم بود. در جوانی تحصیل علم کرد، و فضل و تبحری به کمال یافت، ولیکن با اشتیاق فراوان هوس نزدیکی به پادشاه و خدمت دولت داشت و در راه وصول احوال او به این مقصود کوشش بسیار و تحمل زحمات و ناملایمات بیکران نمود، تا سرانجام بمراد رسید، بعضویت مجلس ملی منتخب گردید. سپس عنوان لرد دریافت، یعنی از طبقهٔ اشراف شد و به مجلس اعیان رفت خازنی مهر سلطنت و مقامات بلند دولتی به او واگذار کردند و به ریاست قضات کشور منصوب شد اما احوال اخلاقیش نه با مقام علمی او متناسب بود، و نه با مراتب دولتی. نه از فروتنی و تذلل ابا می‌کرد، نه از خدعه و حیله باک داشت، و عاقبت به جرم ارتشاء محکوم گردید. مجازاتش را پادشاه بخشید اما به حکم ضرورت از کار کناره کشید، و پنجسال پس از آن به سبب سرما خوردگی که در ضمن بعضی کارهای علمی پیدا کرد، در سن ۶۵ درگذشت (سال ۱۶۲۵ میلادی)
با همهٔ گرفتاریهای دنیوی فرانسیس بیکن هیچگاه از اشتغال به علم دست نکشید و مصنفات گران بها از او به یادگار مانده که اهم آن‌ها همان است که شیوهٔ علمی جدید را بر پایه‌ای استوار گذاشته است.
عمر فیلسوف انگلیسی و اندک فرصت و مجالی که در زندگانی برای کارهای علمی داشت به انجام تصنیف مزبور وفا نکرد، و ناتمام ماند. زیرا که در نیت مصنف می‌بایست مشتمل بر شش کتاب باشد و تنها در کتاب اولش نوشته شده، بلکه کتاب دوم نیز ناتمام و از چهار
