برگه:Shahname-Turner Macan-01.pdf/۱۰۶

این برگ هم‌سنجی شده‌است.
۲۰
  ز خارا بافسون برون آورید شد آراسته بندها را کلید  
  دگر بویهای خوش آورد باز که دارند مردم ببویش نیاز  
  چو بان و چو کافور و چون مشکناب چو عود و چو عنبر چو روشن گلاب  
  پزشکی و درمانِ هر دردمند درِ تندرستی و راهِ گزند  
  همه رازها نیز کرد آشکار جهانرا نیامد چنو خواستار  
  گذر کرد ازان پس بکشتی بر آب ز کشور بکشور برآمد شتاب  
  چنین سال پنجه بورزید نیز ندید از هنر بر خرد بسته چیز  
  همان کردنیها چو آمد پدید بگیتی جز از خویشتن را ندید  
  چو آن کارهای وی آمد بجای ز جای مهی برتر آورد پای  
  بفّر کیانی یکی تخت ساخت چه مایه بدو گوهر اندر نشاخت  
  که چون خواستی دیو برداشتی ز هامون بگردون برافراشتی  
  چو خورشیدِ تابان میان هوا نشسته برو شاه فرمان روا  
  جهان انجمن شد برِ تخت اوی ازان برشده فرّهٔ بخت اوی  
  بجمشید بر گوهر افشاندند مر آن روز را روز نو خواندند  
  سر سال نو هرمز فرودین بر آسوده از رنج تن دل ز کین  
  بنوروز نو شاهِ گیتی فروز بران تخت بنشست فیروز روز  
  بزرگان بشادی بیاراستند می و رودِ رامشگران خواستند  
  چنین جشنِ فرّخ ازان روزگار بمانده ازان خسروان یادگار  
  چنین سال سصد همی رفت کار ندیدند مرگ اندران روزگار  
  نیارست کس کرد بیکارئی نبُد دردمندی و بیمه‌ رای  
  ز رنج و ز بدشان نبود آگهی میان بسته دیوان بسان رهی‌  
  یکی تختِ پر مایه کرده بپای برو بر نشسته جهان کدخدای  
  نشسته بران تخت جمشیدکی بچنگ اندرون خسروی جام می  
  مر آن تخت را دیو برداشته ز هامون بابر اندر افراشته  
  بر افراز تخت سپهبد زده سراسر ز مرغان همه صف زده  
  بفرمانش مردم نهاده دو گوش ز رامش جهان پر ز آوای نوش  
  چنین تا برآمد برین سالیان همی تافت از شاه فرِّ کیان  
  جهان بُد بآرام زان شادکام ز یزدان بدو نو بنو بُد پیام