برگه:Shahname-Turner Macan-01.pdf/۱۳۵

۴۹

	که جاوید بادا چنین روزگار			برومند بادا چنین شهریار
	وزان پس فریدون بگردِ جهان			بگردید و دید آشکار و نهان
	ز آمل گذر سوی تمیشه کرد			نشست اندران نامور بیشه کرد
	کجا کز جهانا کوس خوانی همی			جزین نیز نامش ندانی همی
	هران چیز کز راه بیداد دید			هر آن بوم و برکان نه آباد دید
	به‌نیکی به‌بست او در و دستِ بد			چنان کز رهِ هوشیاران سزد
	بیاراست گیتی بسانِ بهشت			بجای گیا سرو و گلبن بکشت
	ز سالش چو یک پنجه اندر کشید			سه فرزندش آمد گرامی پدید
	به بخت جهاندار هر سه پسر			سه خسرونژاد از در تاجِ زر
	ببالا چو سرو و برخ چون بهار			بهر چیز مانندهٔ شهریار
	از این سه دو پاکیزه از شهرناز			یکی کهتر از خوب چهر ارنواز
	پدر نو ز ناکرده از ناز نام			همی پیش پیلان نهادند گام
	ازان پس بدیشان نگه کرد شاه			که گشتند زیبای تخت و کلاه

فرستادن فریدون جندل را بخواستگاری دختران شاه یمن برای پسران خود

	فریدون ازان نامدارانِ خویش			یکی را گرانمایه بر خواند پیش
	کجا نام او جَندلِ راه‌بر			بهر کار دل‌سوز بر شاه بر
	بدو گفت بر گَرد گِرد جهان			سه دختر گزین از نژادِ مهان
	بخوبی سزای سه فرزندِ من			چنان چون بشایند پیوند من
	سه خواهر ز یک مادر و یک پدر			پری چهره و پاک و خسرو گهر
	چو بشنید جندل ز خسرو سخن			یکی رای پاکیزه افگند بن
	که بیدار دل بود و پاکیزه مغز			زبان چرب و شایستهٔ کار نغز
	ز پیش سپهبد برون شد براه			ابا چندتن مرد را نیک خواه
	یکایک از ایران سر اندر کشید			پژهید هر گونه گفت و شنید
	بهر کشوری کز جهان مهتری			به پرده درون داشتی دختری
	نهفته به جستی همه رازِشان			شنیدی همه نام و آوازِشان