برگه:Shahname-Turner Macan-01.pdf/۹۶

این برگ هم‌سنجی شده‌است.
۱۰
  چو کودک لب از شیر مادر بشست بگهواره محمود گوید نخست  
  تو نیز آفرین کن که گوینده‌ٔ بدو نام جاوید جوینده‌ٔ  
  نه پیچد کسی سر ز فرمانِ اوی نیارد گذشتن ز پیمانِ اوی  
  چو بیدار گشتم بجستم ز جای چه مایه شبِ تیره بودم بپای  
  بران شهریار آفرین خواندم نبودم درم جان برافشاندم  
  بدل گفتم این خواب را پاسخ است که آوازه‌اش در جهان فرخ است  
  برو آفرین کو کند آفرین بران بخت بیدار و تاج و نگین  
  ز فرّش جهان شد چو باغِ بهار هوا پر ز ابر و زمین پرنگار  
  از ابر اندرآمد بهنگام نم جهان شد بکردار باغ ارم  
  بایران همه خوبی از دادِ اوست جهان شادمان از دلِ شادِ اوست  
  ببزم اندرون آسمانِ وفاست برزم اندرون تیزدم اژدهاست  
  به تن ژنده‌پیل و بجان جبرئیل بکف ابر بهمن بدل رودِ نیل  
  سر بختِ بدخواه با خشم اوی چو دینار خوار است بر چشمِ اوی  
  نه کند آوری گیرد از تاج و گنج نه دل تیره دارد ز رزم و ز رنج  
  هر آنکس که دارد ز پروردگان از آزاد و از نیکدل بردگان  
  شهنشاه را سربسر دوستدار بفرمان ببسته کمر استوار  
  شده هر یکی شاهِ هر کشوری روان نامِ شان بر همه منبری  

در ستایش امیر نصر برادر سلطان

  نخستین برادرش کهتر بسال که در مردمی کس ندارد همال  
  ز گیتی پرستندهٔ فرِّ نصر زید شاد در سایهٔ شاهِ عصر  
  کسی کش پدر ناصرالدین بود پی تخت او تاجِ پروین بود  
  خداوندِ مردی و رای و هنر بدو شادمان مهتران سر بسر  
  بویژه دلاور سپهدار طوس که در جنگ بر شیر دارد فسوس  
  به بخشد درم هر چه یابد ز دهر همی آفرین جوید از دهر بهر  
  به یزدان بود خلق را رهنمای سر شاه خواهد که باشد بجای  
  جهان بی سر و تاج خسرو مباد همیشه بماناد جاوید شاد