برگه:Shahnameh-Jules Mohl-01.pdf/۱۲

این برگ هم‌سنجی شده‌است.
  خور و خواب و آرام جوید همی وزآن زندگی کام جوید همی  
  نه گویا زبان و نه جویا خرد ز خار و ز خاشاک تن پرورد  
  نداند بد و نیک فرجام کار نخواهد ازو بندگی کردگار  
  چو دانا توانا بد و دادگر ازیرا نکرد ایج پنهان هنر  
  چنین است فرجام کار جهان نداند کسی آشکار و نهان  ۶۰

گفتار در آفرینش مردم

  چو زین بگذری مردم آمد پدید شد این بندها را سراسر کلید  
  سرش راست بر شد چو سرو بلند بگفتار خوب و خرد کاربند  
  پذیرندهٔ هوش و رای و خرد مر او را دد و دام فرمان برد  
  ز راه خرد بنگری اندکی که معنی مردم چه باشد یکی  
  مگر مردمی خیره دانی همی جز این را نشانی ندانی همی  ۶۵
  ترا از دو گیتی برآورده‌اند بچندین میانجی به پرورده‌اند  
  نخستین فطرت پسین شمار توئی خویشتن را ببازی مدار  
  شنیدم ز دانا دگرگونه زین چه دانیم راز جهان آفرین  
  نگه کن سرنجام خود را به بین چو کاری بیابی بهی برگزین  
  برنج اندر آری تنت را رواست که خود رنج بردن بدانش سزاست  ۷۰
  چو خواهی که یابی ز هر بد رها سر اندر نیآری بدام بلا  
  بوی در دو گیتی ز بد رستگار نکوکار گردی برِ کردگار  
  نگه کن ازین گنبد تیزگرد که درمان ازویست ازویست درد  
  نه گشت زمانه بفرسایدش نه این رنج و تیمار بگزایدش  
  نه از جنبش آرام گیرد همی نه چون ما تباهی پذیرد همی  ۷۵
  ازو دان فزونی ازو دان شمار بد و نیک نزدیک او آشکار  
۶