برگه:Shahnameh-Jules Mohl-02.pdf/۱۸۵

این برگ نمونه‌خوانی شده ولی هنوز هم‌سنجی نشده‌است.
  گرایدون که آید زمینو سروش نباشد بدآن فرّ واروند وهوش  ۱۸۹۰
  بدآن زیب وآئین که داماد تست بخوبی بکام دل شاد تست  
  ودیگر که دو کشور از جنگ وجوش برآسود چو بیهش که آمد بهوش  
  بماناد بر ما چنین جاودان دل هوشمندان ورای ردان  
  زگفتار او شاد شد شهریار که شاخ برومندش آمد ببار  

فرستادن افراسیاب گرسیوز نزد سیاوش

  بگرسیوز آن داستانها بگفت نهفته برون آورید از نهفت  ۱۸۹۵
  برو شادمان تا سیاوخش گرد ببین تا چه کردست وبر گرد گرد  
  سیاوش بتوران زمین دل نهاد وز ایران هگیرد همی هیچ یاد  
  چو او کرده پدرود تخت وکلاه چو گودرز وبهرام وکاؤس شاه  
  نه بیند همان رستم زال را نگیرد بکف خمّ وگوپال را  
  بجائی که بودی همه بوم خار بسازید شهری چو خرّم بهار  ۱۹۰۰
  فرنگیس را کاخهای بلند برآورد ودارد همی ارجمند  
  تو برخیز وبر ساز کار وبرو بنزد سیاوخش آزاده شو  
  چو بینیش خوبی فراوان بگوی بچیم بزرگی نگه کن بروی  
  چو نخچیر ومی باشد ودشت وکوه نشینند پیشت از ایران گروه  
  بپیش بزرگان گرامیش دار ستایش کن ونیز نامیش دار  ۱۹۰۵
  یکی هدیهٔ ساز بسیار مر زدینار وگوهر واسپ وکمر  
  همان تاج با فرّ ودیبای چین همان افسر وتیغ وگرز ونگین  
  زگستردنیها واز بوی ورنگ ببین تا چه آید زگنجت بچنگ  
  فرنگیس را هدیه بر همچنین برو با زبانی پر از آفرین  
  اگر آبدارت بود میزبان بدآن شهر خرّم بمان شادمان  ۱۹۱۰
  نگه کرد گرسیوز نامدار سواران توران گزیده هزار  
۱۷۹