برگه:Shahnameh-Jules Mohl-02.pdf/۳۲

	کجا پادشاه دادگر بود وبس			نیازش نبودی بفریادرس		۵۳۵
	همه داد کرد وهمه داد دید			ازیرا که گیتی همه باد دید

داستان جنگ هفت گردان

	چو با مرگ کوشش نداردت سود			کنون رسم رستم بباید شنود
	چه گفت آن سراینده مرد دلیر			که ناگه برآویخت با نرّه شیر
	که گر نام مردی بجوئی همی			بخون تیغ هندی بشوئی همی
	زبدها نبایدت پرهیز کرد			چو پیش آیدت روزگار نبرد		۵۴۰
	زمانه چو آمد بتنگی فراز			بد از تو نگردد بپرهیز باز
	چو همره کنی جنگ را با خرد			دلیرت زجنگ آوران نشرد
	خرد را ودینرا رهی دیگرست			سخنهای نیکو ببند اندرست
	کنون از ره رستم جنگجوی			یکی داستانست با رنگ وبوی
	شنیدم که روزی گو پیلتن			یکی سور کرد از در انجمن		۵۴۵
	بجائی کجا نام او بد نوند			بدو اندرون کاخهای بلند
	کجا آذر بزر بزرین کنون			بدآنجا فروزد همی رهنمون
	بزرگان ایران بدآن بزمگاه			شدند انجمن نامور یک سپاه
	چو طوس وچو گودرز کشوادگان			چو بهرام وچون گیو آزادگان
	چو گرگین وچون زنگهٔ شاوران			چو کستهم وخرّاد جنگاوران		۵۵۰
	چو برزین گردنکش تیغ زن			گرازه که بود افسر انجمن
	ابا هر یک از کهتران بود چند			یکی لشکری نامدار ارجمند
	نیآسود لشکر زمانی زکار			زچوگان وتیر ونبید وشکار
	چو چندی بدینسان گذر کرد روز			بشادی ورامش همه دل فروز
	بمستی چنین گفت یکروز گیو			برستم که ای نامبردار نیو		۵۵۵
	گرایدون که رای شکار آیدت			ویوز دونده بکار آیدت
	بنخچیرگاه رد افراسیاب			بپوشیم تابان رخ آفتاب

۲۶